Rafał Turowski | rafalturow.ski

„Kobi­eta Pracu­ją­ca nie jest Ireną Kwiatkowską, a jak­by – jej powidok­iem. Jest jed­nocześnie hoł­dem złożonym tej wspani­ałej aktorce i – trochę żartem z kul­towej roli w Czter­dziesto­latku. Jest fan­tazją na tem­at powro­tu fig­ury Kobi­ety Pracu­jącej do cza­sów nam współczes­nych (oraz – trochę do przyszłoś­ci). Jest wresz­cie emanacją tal­en­tu i warsz­tatu Elizy Borowskiej, która nie naśladu­je Ire­ny Kwiatkowskiej, a – ją gra. I mam wraże­nie, że to jest jed­na z trud­niejszych ról, jaką ta wszech­stron­na aktor­ka ma w swoim reper­tu­arze (…) Arcy­dziełka­mi w tym pro­gramie są – wprost naw­iązu­jące do ról Kwiatkowskiej – Ptasie radio (Tuwim naprawdę wielkim poetą był) i fenom­e­nal­na, nieco może tran­sowa, a jed­nak bard­zo klasy­cz­na inter­pre­tac­ja Prysły Zmysły — żagiew krwi przysy­pał żużel zgliszcz… (Przyb­o­ra też!) Spek­takl świet­nie pasu­je do kam­er­al­nej kaw­iar­ni­anej sce­ny Komedii, od Elizy Borowskiej niepodob­na oder­wać wzroku i słuchu – nie tylko dlat­ego, że niko­go innego nie ma na sce­nie, wid­zowie pokole­nia Czter­dziesto­lat­ka westch­ną za niegdysiejszy­mi śnie­ga­mi, a ich prog­en­i­tu­ra baw­ić się będzie zupełnie współczes­ny­mi kon­tek­sta­mi”

Cała recen­z­ja tutaj: https://www.rafalturow.ski/teatr/teatr-komedia