Malwina Głowacka | Teatralny.pl

„Przed­staw­ie­nie okazu­je się sporym zaskocze­niem, akc­ja wcią­ga, przyj­mu­je coraz bardziej niespodziewany obrót, a pub­liczność to kupu­je. Adap­tac­ja Narlocha, pomysły na obsadze­nie postaci, trafny dobór aktorów, chore­ografia Michała Cyrana oraz aranżac­je muzy­czne Jaku­ba Gaw­li­ka i kil­ka jeszcze innych kon­cep­tów spraw­ia­ją, że pod­dana liftin­gowi nai­w­na for­muła wodewilu przynosi niepozbaw­ioną reflek­sji rozry­wkę. W każdym razie jest o czym myśleć, choć na plan pier­wszy wysuwa się wyśmieni­ta zabawa w rytm sza­lonych kar­nawałowych ryt­mów […] Spek­takl ma bard­zo dobrą energię. Aktor­ki i aktorzy świet­nie się baw­ią, baw­ią się też swoi­mi rola­mi. Czu­je się, że udzi­ał w Wodewilu warsza­wskim spraw­ia im fra­jdę. Pier­wszą część spek­tak­lu final­izu­ją solowe numery, pod­czas których aktorzy tańczą to, co lubią, do muzy­ki, którą czu­ją najlepiej. Każdy otrzy­mu­je swo­je przysłowiowe pięć min­ut […] W tym miejs­cu chcę na dłużej zatrzy­mać przy postaci najmłod­szej cór­ki Michaliny, granej przez Helenę Englert. To ona rozpoczy­na Kar­nawał warsza­ws­ki, ale nie pasu­je do kon­wencji slap­stick­owej komedii, którą oglą­damy na deskach teatru. Jest osob­na, rzec by moż­na, z innego świa­ta, przy­wodzi na myśl przy­byszkę z innej plan­e­ty. Spraw­ia wraże­nie jak­by dzi­wnym trafem przeniosła się z naszych cza­sów do między­wo­jen­nej Warsza­wy. Próbu­je zrozu­mieć panu­jące tu wzorce, ale ich nie przyj­mu­je. Swo­ją odręb­ność zaz­nacza też przez out­fit nieprzys­ta­ją­cy do tamte­jszej mody. To out­sider­ka, która ceni więzi rodzinne, ale zamierza iść inną drogą niż jej siostry. Postać Michaliny tak jest ustaw­iona, że ma ona swój włas­ny spek­takl, choć będą­cy inte­gral­ną częś­cią real­iza­cji. Dwa naj­moc­niejsze akcen­ty to sposób, w jaki rozwi­ja się jej relac­ja z panem Kaz­imierzem (prosty i zaskaku­ją­cy pomysł) oraz finałowy samot­ny taniec, będą­cy kon­sek­wencją jej wyborów […]”

Cały tekst do przeczy­ta­nia tutaj: https://www.teatralny.pl/artykuly/warsaw-dream