Katarzyna Niedurny | Czas Kultury

„…spek­takl o porażce okazu­je się prawdzi­wym sukce­sem. Sto­ją za nim sze­ro­ka reprezen­tac­ja, zaan­gażowani aktorzy kon­sek­went­nie poszuku­ją­cy (na sce­nie i poza nią) włas­nej dro­gi, a przede wszys­tkim ogrom­na ener­gia, szczerość i otwar­cie na kon­takt. „You can fail” to niezwyk­le ważny i potrzeb­ny głos wskazu­ją­cy, że poraż­ka może być równie wartoś­ciowa – a może nawet bardziej inspiru­ją­ca – niż sukces. To dobrze, że spek­takl skierowany jest przede wszys­tkim do szkol­nej pub­licznoś­ci, która na co dzień podle­ga oce­nie i kry­tyce, prze­mo­cy sym­bol­icznej wymusza­jącej dąże­nie do osiąg­nięć. Na tle domin­u­jącego mod­elu edukacji teatr sta­je się miejscem, w którym wid­zowie mogą usłyszeć, że obok dro­gi wiodącej do sukce­su bieg­nie też wiele innych – może nie zawsze całkiem bez­piecznych, ale częs­to intere­su­ją­cych, pokręt­nych, ciekawych i pełnych przygód – ścieżek…”

„…Najwięk­szą zaletą tego ciekawego spek­tak­lu nie są jed­nak pode­j­mowane tem­aty i płynące z nich wnios­ki, a odważne, świet­nie dzi­ała­jące inter­akc­je z pub­licznoś­cią. Przez cały czas relac­ja pomiędzy sceną a wid­own­ią jest bard­zo żywa, a wid­zowie są zachę­cani do współuczest­nict­wa (…). W tym teatrze nikt nie upom­i­na ani nie ucisza odbior­ców, a harmider trak­towany jest jako ozna­ka i dowód zain­tere­sowa­nia…”

Cały tekst przeczy­tasz na: https://czaskultury.pl/artykul/sztuka-porazki/