Przejdź do głównej zawartości strony
kobieta w spódnicy w groszki stoi na tle kurtyny, patrzy w stronę widowni i robi szeroki gest ręką

Kobieta Pracująca. Powraca

  • miejsce: Mała Scena
  • czas: 60 minut
  • przerwa: nie
  • dla kogo: 16+
  • cena: od 70 zł
  • osoby na scenie: 1
  • data premiery: 23 maja 2025
  • śmieszność: bardzo śmieszne
  • ostrość: błyskotliwe
one man show świeżo zażartowane na randkę kobiecy wieczór

Nie było jej tyle lat. Myśleliśmy, że już nie wróci. Poukładaliśmy sobie świat, ale tak, że nie jesteśmy szczęśliwi. Kobieta Pracująca powraca, by przypomnieć nam podstawowe życiowe prawdy: „bez pracy nie ma kołaczy”, „robota musi iść”, „żadna praca nie hańbi”, „na kaca najlepsza praca”, oraz „śmiech to zdrowie”, „wszystko jest śmiechu warte”, „człowiek to śmiejące się zwierzę”.
Kobieta Pracująca powraca, by zdelegalizować coaching i rozwój osobisty oraz obalić work-life balance. By tchnąć nadzieję w duszę prekariatu.

Pełen opis

Wybierz termin spektaklu

 

sobota

 

niedziela

 

sobota

 

niedziela

 

sobota

 

niedziela

 

piątek

 

sobota

 

sobota

 

niedziela

 

sobota

 

niedziela

 

czwartek

 

piątek

 

piątek

 

sobota

Rezerwacja biletów grupowych pod tel. (22) 833 96 10

Występują

Galeria

Nadciąga koniec ery lenistwa, koniec epoki marudzenia.
Jeszcze nigdy humor i praca nie były tak wielkie.

Dawno, dawno temu, na motywach jej życia stworzono popularną serialową postać. Teraz powraca, by opowiedzieć o sobie swoim własnym głosem.
Przybywa, bo chce nam udzielić ważnych rad. Jak żyć w cyfrowym świecie? Jak radzić sobie z widmem ekologicznej katastrofy? Jak nie zwariować w świecie, który zmierza do zagłady?
Kobieta Pracująca opowie też o dawnych czasach, o swoich początkach, o swoich fascynacjach. A także o swoich uczniach: Elonie Musku i Jeffie Bezosie.

Może zdradzi ile ma lat? Będzie więc o przeszłości i o przyszłości. Na koniec podejmie próbę zasiedlenia Marsa przed Muskiem.

Twórcy i twórczynie:

  • Autor tekstu: Maciej Łubieński
  • Reżyseria: Aneta Groszyńska
  • Scenografia i kostiumy: Diana Marszałek
  • Muzyka: Bartłomiej Gargula (Dyspensa Studio)
  • Konsultacje ruchowe: Milena Czarnik

Występuje: Eliza Borowska

Materiały do pobrania:

Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.

Recenzje

Stanisław Godlewski | Teatr Pismo

„[…] Jest to także popis sztu­ki aktorskiej. Borows­ka od początku budu­je przymierze z pub­licznoś­cią – wchodzi na scenę ze strony wid­owni, naw­iązu­je kon­takt z widza­mi, ale nie wymusza inter­akcji. Trochę się z pub­licznoś­ci śmieje, ale zawsze życ­zli­wie i zaz­nacza­jąc, że...

Stanisław Godlewski | Teatr Pismo

„[…] Jest to także popis sztu­ki aktorskiej. Borows­ka od początku budu­je przymierze z pub­licznoś­cią – wchodzi na scenę ze strony wid­owni, naw­iązu­je kon­takt z widza­mi, ale nie wymusza inter­akcji. Trochę się z pub­licznoś­ci śmieje, ale zawsze życ­zli­wie i zaz­nacza­jąc, że to żart. Prze­j­mu­je pewne ele­men­ty gry i tem­pera­men­tu aktorskiego Ire­ny Kwiatkowskiej – świdru­ją­cy, nieco pod­nie­siony głos, roz­b­ie­gane dłonie, które wiecznie muszą coś popraw­iać – jed­nak nigdy nie popa­da w par­o­dię lub imi­tację. […] Kobi­eta Pracu­ją­ca. Powraca to kole­jny spek­takl, który wpisu­je się w wiz­ję pro­gramową dyrekcji Teatru Kome­dia – rozry­w­ki stwor­zonej dla lib­er­al­nej inteligencji. To przed­staw­ie­nie zwarte, dynam­iczne, świet­nie zagrane, błyskotli­we, w dodatku nieco nos­tal­gicznie odwołu­jące się do przeszłoś­ci. Nos­tal­gia, tęs­kno­ta za dawnym i oswo­jonym, jest być może wyrazem potrze­by poczu­cia bez­pieczeńst­wa, którego tak nam dzisi­aj braku­je”

Cała recen­z­ja tutaj: https://teatr-pismo.pl/kobieta-pracujaca-podbija-swiat/

Rafał Turowski | rafalturow.ski

„Kobi­eta Pracu­ją­ca nie jest Ireną Kwiatkowską, a jak­by – jej powidok­iem. Jest jed­nocześnie hoł­dem złożonym tej wspani­ałej aktorce i – trochę żartem z kul­towej roli w Czter­dziesto­latku. Jest fan­tazją na tem­at powro­tu fig­ury Kobi­ety Pracu­jącej do cza­sów nam współczes­nych (oraz...

Rafał Turowski | rafalturow.ski

Kobi­eta Pracu­ją­ca nie jest Ireną Kwiatkowską, a jak­by – jej powidok­iem. Jest jed­nocześnie hoł­dem złożonym tej wspani­ałej aktorce i – trochę żartem z kul­towej roli w Czter­dziesto­latku. Jest fan­tazją na tem­at powro­tu fig­ury Kobi­ety Pracu­jącej do cza­sów nam współczes­nych (oraz – trochę do przyszłoś­ci). Jest wresz­cie emanacją tal­en­tu i warsz­tatu Elizy Borowskiej, która nie naśladu­je Ire­ny Kwiatkowskiej, a – ją gra. I mam wraże­nie, że to jest jed­na z trud­niejszych ról, jaką ta wszech­stron­na aktor­ka ma w swoim reper­tu­arze (…) Arcy­dziełka­mi w tym pro­gramie są – wprost naw­iązu­jące do ról Kwiatkowskiej – Ptasie radio (Tuwim naprawdę wielkim poetą był) i fenom­e­nal­na, nieco może tran­sowa, a jed­nak bard­zo klasy­cz­na inter­pre­tac­ja Prysły Zmysły — żagiew krwi przysy­pał żużel zgliszcz… (Przyb­o­ra też!) Spek­takl świet­nie pasu­je do kam­er­al­nej kaw­iar­ni­anej sce­ny Komedii, od Elizy Borowskiej niepodob­na oder­wać wzroku i słuchu – nie tylko dlat­ego, że niko­go innego nie ma na sce­nie, wid­zowie pokole­nia Czter­dziesto­lat­ka westch­ną za niegdysiejszy­mi śnie­ga­mi, a ich prog­en­i­tu­ra baw­ić się będzie zupełnie współczes­ny­mi kon­tek­sta­mi”

Cała recen­z­ja tutaj: https://www.rafalturow.ski/teatr/teatr-komedia

Anna Czajkowska | Teatr dla wszystkich

„Eliza Borows­ka, odtwór­czyni głównej roli w tym mon­odramie […] ucharak­tery­zowana na Kobi­etę Pracu­jącą, pod­kreśla rozpoz­nawalne cechy Ire­ny Kwiatkowskiej oraz jej niepow­tarzal­ny urok. Wydoby­wa kome­diową ostrość tek­stu, częs­to kry­ty­cznego wobec przeszłej i współczes­nej rzeczy­wis­toś­ci. Borows­ka nie jest jed­nak Kwiatkowską, choć świet­nie...

Anna Czajkowska | Teatr dla wszystkich

„Eliza Borows­ka, odtwór­czyni głównej roli w tym mon­odramie […] ucharak­tery­zowana na Kobi­etę Pracu­jącą, pod­kreśla rozpoz­nawalne cechy Ire­ny Kwiatkowskiej oraz jej niepow­tarzal­ny urok. Wydoby­wa kome­diową ostrość tek­stu, częs­to kry­ty­cznego wobec przeszłej i współczes­nej rzeczy­wis­toś­ci. Borows­ka nie jest jed­nak Kwiatkowską, choć świet­nie ją naśladu­je – nawet w tem­brze gło­su – czer­piąc inspirac­je ze stro­ju, sty­lu wypowiedzi i otoczenia […] Spek­takl Kobi­eta Pracu­ją­ca. Powraca bawi z klasą i dobrym gustem, nie stron­iąc jed­nak od soczystych, zmysłowych odniesień – cza­sem z eroty­cznym, innym razem poli­ty­cznym podtek­stem. Sza­leńcza ekspres­ja, wdz­ięk piosenek i niesamowite poczu­cie humoru spraw­ia­ją, że to przed­staw­ie­nie na dłu­go zapa­da w pamięć”

Cała recen­z­ja tutaj: https://teatrdlawszystkich.eu/kobieta-pracujaca-zadnej-pracy-sie-nie-boi/

Krzysztof Stopczyk | Okiem Obserwatora

„W Teatrze Kome­dia trój­ka artys­tów dokon­ała niemożli­wego! Maciej Łubieńs­ki napisał tekst sztu­ki, Ane­ta Groszyńs­ka – wyreży­serowała przed­staw­ie­nie, a Eliza Borows­ka zagrała w nim rolę przy­wraca­jącą do życia Irenę Kwiatkowską! Wszys­tko to zdarzyło się na pre­mierze mon­odra­mu Kobi­eta Pracu­ją­ca. Powraca na Małej Sce­nie...

Krzysztof Stopczyk | Okiem Obserwatora

„W Teatrze Kome­dia trój­ka artys­tów dokon­ała niemożli­wego! Maciej Łubieńs­ki napisał tekst sztu­ki, Ane­ta Groszyńs­ka – wyreży­serowała przed­staw­ie­nie, a Eliza Borows­ka zagrała w nim rolę przy­wraca­jącą do życia Irenę Kwiatkowską! Wszys­tko to zdarzyło się na pre­mierze mon­odra­mu Kobi­eta Pracu­ją­ca. Powraca na Małej Sce­nie Teatru Kome­dia […]
Efekt pra­cy wymienionej na wstępie trój­ki – a nawet piąt­ki, bo jest jeszcze Mile­na Czarnik, która ma swój kolos­al­ny udzi­ał w koń­cowym sukce­sie, jako kon­sul­tan­t­ka ruchowa; a także autor muzy­ki Bartłomiej Gar­gu­la – jest rewela­cyjny!! Pomysł na tę sztukę jest o tyle prosty, co i znakomi­ty. To mon­odram, w którym Borows­ka, z lek­ka tylko ucharak­tery­zowana na „kobi­etę pracu­jącą”, głośno mono­logu­je zarówno sama ze sobą, jak i mając za audy­to­ri­um całą wid­own­ię […] Borows­ka rewela­cyjnie utrzy­mu­je bal­ans między odniesieni­a­mi do pier­wow­zoru, a włas­ną inter­pre­tacją […] Młodzi! Jeżeli chce­cie dowiedzieć się jak to drzewiej bywało i czym się tak zach­wycam, to idź­cie zobaczyć Elizę Borowską na Małej Sce­nie Teatru Kome­dia w mon­odramie „Kobi­eta Pracu­ją­ca. Powraca”, napisanym przez Macie­ja Łubieńskiego, a wyreży­serowanym przez Anetę Groszyńską! Mis­tr­zost­wo! Troszkę star­si! Jeżeli chce­cie przeżyć cud­owne deja vu, to… patrz akapit wyżej!”

Cała recen­z­ja do przeczy­ta­nia tutaj: https://e‑teatr.pl/okiem-obserwatora-kobieta-pracujaca-powraca-58611

Jacek Mroczek | Teatr Varia

„Trze­ba mieć nie lada tupet. Wyjść na scenę i zagrać… Kobi­etę Pracu­jącą. Postać wykre­owaną przez Mis­trzynię Irenę Kwiatkowską w kul­towym Czter­dziesto­latku. A właśnie — wcale nie. Nie potrze­ba tupetu. Wystar­czy tal­ent aktors­ki, wyczu­cie, ener­gia i znakomi­ty tekst. Chce­cie się Państ­wo...

Jacek Mroczek | Teatr Varia

„Trze­ba mieć nie lada tupet. Wyjść na scenę i zagrać… Kobi­etę Pracu­jącą. Postać wykre­owaną przez Mis­trzynię Irenę Kwiatkowską w kul­towym Czter­dziesto­latku. A właśnie — wcale nie. Nie potrze­ba tupetu. Wystar­czy tal­ent aktors­ki, wyczu­cie, ener­gia i znakomi­ty tekst. Chce­cie się Państ­wo przekon­ać? Okaz­ja, jak nigdy dotąd. Wystar­czy pod­jechać na warsza­ws­ki Żoli­borz. Do Teatru Kome­dia. Na Małej Sce­nie mon­odram Elizy Borowskiej Kobi­eta Pracu­ją­ca. Powraca […].

Świet­ny, godzin­ny spek­takl. Pole­ci­cie wraz z Kobi­etą w kierunku Marsa, choć prze­cież ona sama jest jako żywo z Wenus. Pośmieje­cie się. Śmiechu jest dużo. Ale warunek jeden: To jest lekko napisany, zabawny tekst. Szukanie w nim molierowskiej głębi, czy szek­spirowskiego roz­marzenia nie ma sen­su. Nie po to, moim zdaniem, ten spek­takl pow­stał. Jest odd­echem,  odpoczynkiem. Cukierkiem po męczą­cym dniu. Gdy tak się na niego patrzy — doskon­ała zabawa gwaran­towana”

Cała recen­z­ja do przeczy­ta­nia tutaj: teatrvaria.blogspot.com/2025/05/kobieta-ktora-zadnej-roli-sie-nie-boi.html?m=1

Zaplanuj wizytę w Komedii