Z jednej strony mamy pełnokrwistą historię miłosną: starzejący się Grażyna i Ludwik w dniu 50. rocznicy swojego „pierwszego razu” budzą się w przeszłości - ponownie w młodych ciałach - i dostają szansę odkrycia tamtego uniesienia na nowo. Z drugiej - alternatywną wizję Polski lat 60., bo choć nasi bohaterowie znów mają po dwadzieścia kilka lat, to świat wokół nich jest inny. W tej wersji rzeczywistości Polska po wojnie nie trafia w ręce komunistów. Być może staje się jednak lustrzanym odbiciem naszych dzisiejszych lęków, marzeń i kompleksów.
W „Jak zawsze” pytamy nie tylko o to, czym jest miłość i wybór, ale także o pamięć i wspólnotę - tą najmniejszą, rodzinną i lokalną, jak również o wspólnotę przez wielkie W, na przykład narodową.
Zapraszamy do teatru nostalgii i absurdu, na metaforyczną opowieść o drugiej szansie oraz na rozważania zawarte w pytaniu, które tak lubimy lub którego tak nie znosimy, czyli: „co by było gdyby?”.
Wszyscy chłopcy i dziewczęta w moim wieku wspólnie robią plany na przyszłość.
— Francoise Hardy
Jak zawsze
- Tekst: Zygmunt Miłoszewski
- Adaptacja: Marta Miłoszewska
- Reżyseria: Magda Małecka-Wippich, Marta Miłoszewska
- Scenografia i kostiumy: Diana Marszałek-Malicka, Julia Skrzynecka
- Muzyka: Mary Rumi
- Konsultacje ruchowe: Maria Bijak
Występują: Katarzyna Żak, Tomasz Dedek, Eliza Borowska, Filip Kosior, Helena Rząsa, Aleksander Sajewski